คำไวพจน์ เมฆ มีอะไรบ้าง | รวมคำไวพจน์และความหมายสำหรับนักเรียน

คำไวพจน์ เมฆ คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า เมฆ ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกเมฆได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คำไวพจน์ของคำว่า เมฆ มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ คืออะไร

ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ

รวมคำไวพจน์ของคำว่า เมฆ

เมฆ = เมฆ / หมอก / เมฆา / วาริท / เมฆินทร์ / พลาหก / ปัชชุน / วาริธร / วลาหก / ขี้เมฆ / ปโยธร / พยับเมฆ / ปโยชนม์ / อัมพุท / เมฆี

สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้ผมจะพาทุกคนไปเรียนรู้เกี่ยวกับ คำไวพจน์ของคำว่า "เมฆ" ซึ่งเป็นคำที่มีความหมายถึงไอน้ำในอากาศที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนลอยอยู่บนท้องฟ้า มีรูปร่างและขนาดแตกต่างกันไป และเป็นตัวกำหนดสภาพอากาศ เช่น ฝนตก แดดออก

การเรียนรู้คำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวยและหลากหลายมากยิ่งขึ้นครับ

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก

ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "เมฆ" และความหมาย

เมฆา / เมฆินทร์: หมายถึง เมฆ, ก้อนเมฆ
มฆวัน / มฆวา: หมายถึง เมฆ (เป็นคำที่ใช้ในวรรณคดี)
นภ / นภา / นภดล: หมายถึง ฟ้า, ท้องฟ้า (บางครั้งใช้ในความหมายรวมถึงสิ่งที่อยู่บนฟ้าอย่างเมฆด้วย)
คคนานต์ / คคนางค์: หมายถึง ท้องฟ้า, อากาศ (สามารถหมายถึงที่อยู่ของเมฆได้)
อัมพร: หมายถึง ฟ้า, อากาศ (ใช้ในความหมายรวมถึงเมฆที่อยู่ในฟ้า)
รัชนีกร: หมายถึง พระจันทร์ (แต่บางครั้งในบทกวีอาจหมายถึง เมฆที่ลอยเด่นในยามค่ำคืน หรือใช้คู่กับสิ่งที่ลอยอยู่บนฟ้า)
เวหา: หมายถึง ท้องฟ้า, อากาศ

ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ เมฆ ในการแต่งกลอน

เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ

เมฆา ลอยเลื่อนเคลื่อนคล้อยไป
ปกคลุม นภา ใส ไม่มืดมิด
ดุจดั่ง อัมพร คลุมจิต
งามเพริศพริ้ง คคนางค์ งามจับใจ

เมฆ อ่านว่า?

เมฆ อ่านว่า /เมก/

เมฆ หมายถึง?

เมฆ ความหมายตามพจนานุกรมไทย พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน หมายถึง:

[เมก] น. ไอนํ้าที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนลอยอยู่ในอากาศ. (ป., ส.).

คำที่มีความหมายคล้ายกับเมฆ

มีความหมายในพจนานุกรมไทย ดังนี้

ขี้เมฆ หมายถึง (ปาก) น. เมฆ.
ปัชชุน หมายถึง (แบบ) น. เมฆ. (ป.).
ปโยชนม์ หมายถึง [ปะโยชน] น. “ผู้มีนํ้าเป็นที่เกิด” คือ เมฆ. (ส. ปโยชนฺมนฺ).
ปโยธร หมายถึง น. “ผู้ทรงไว้ซึ่งนํ้า” คือ เมฆ, “ผู้ทรงไว้ซึ่งนํ้านม” คือ ถัน. (ป., ส.).
พยับเมฆ หมายถึง น. เมฆฝนตั้งเค้า.
พลาหก หมายถึง [พะลา-] น. เมฆ, ฝน. (ป., ส. วลาหก).
วลาหก หมายถึง [วะลาหก] น. เมฆ. (ป.).
หมอก หมายถึง [หฺมอก] น. ละอองน้ำขนาดเล็กมากที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เกิดจากการกลั่นตัวของไอนํ้า ลอยอยู่ในอากาศ. ว. สีเทาแก่อย่างสีเมฆ, เป็นฝ้ามัว เช่น ตาหมอก.
อัมพุท หมายถึง น. “ผู้ให้นํ้า” หมายถึง เมฆ. (ป., ส.).
เมฆ หมายถึง [เมก] น. ไอนํ้าที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนลอยอยู่ในอากาศ. (ป., ส.).
เมฆา หมายถึง (กลอน) น. เมฆ.
เมฆินทร์ หมายถึง (กลอน) น. เมฆ.
เมฆี หมายถึง (กลอน) น. เมฆ.