คำไวพจน์ อาหาร มีอะไรบ้าง | รวมคำไวพจน์และความหมายสำหรับนักเรียน

คำไวพจน์ อาหาร คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า อาหาร ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกอาหารได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คำไวพจน์ของคำว่า อาหาร มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ คืออะไร

ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ

รวมคำไวพจน์ของคำว่า อาหาร

อาหาร = อาหาร / ของกิน / สุธา / เสบียง / เครื่องหล่อเลี้ยงชีวิต / ธัญญาหาร / ภักขะ / ขาทนียะ / ผลาหาร / เครื่องค้ำจุนชีวิต / สมพล / วิฆาส / ภักษาหาร / ภัตตาหาร / โภชนียะ / นิตยภัต / เสบียงกรัง / สัมพล / ภุกตาหาร / ภิกษาหาร

สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้เราจะมาเรียนรู้เกี่ยวกับ คำไวพจน์ของคำว่า "อาหาร" ซึ่งเป็นคำที่มีความหมายถึงสิ่งที่เรากินเข้าไปเพื่อหล่อเลี้ยงร่างกาย ให้พลังงาน และช่วยในการเจริญเติบโต ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอ และดำรงชีวิต

การเรียนรู้คำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวยและหลากหลายมากยิ่งขึ้นครับ

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก

ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "อาหาร" และความหมาย

ภัต / ภัตตาหาร: หมายถึง อาหาร, ข้าว (โดยเฉพาะอาหารที่ถวายพระสงฆ์)
โภชน์ / โภชนา: หมายถึง อาหาร, เครื่องกิน
ข้าวน้ำ: หมายถึง อาหาร, เครื่องบริโภค
ของกิน: หมายถึง อาหาร, สิ่งที่กินได้
เครื่องยังชีพ: หมายถึง สิ่งที่ใช้ในการดำรงชีวิต โดยเฉพาะอาหาร
ข้าวปลาอาหาร: หมายถึง อาหารโดยทั่วไป

ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ อาหาร ในการแต่งกลอน

เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ

เช้าเย็นกิน ภัตตาหาร บำรุงกาย
หล่อเลี้ยงกายมิให้ตายวายสิ้น
โภชนา เลิศรสหมดมลทิน
คือ ข้าวน้ำ ดับหิวสิ้นทั่วแดน

อาหาร หมายถึง?

อาหาร ความหมายตามพจนานุกรมไทย พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน หมายถึง:

น. ของกิน, เครื่องคํ้าจุนชีวิต, เครื่องหล่อเลี้ยงชีวิต, เช่น อาหารเช้า อาหารปลา อาหารนก; โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น อาหารตา อาหารใจ. (ป., ส.).

คำที่มีความหมายคล้ายกับอาหาร

มีความหมายในพจนานุกรมไทย ดังนี้

ของกิน หมายถึง น. ของสําหรับกิน.
ขาทนียะ หมายถึง [ขาทะ-] (แบบ) น. อาหารควรเคี้ยว, มักใช้เข้าคู่กับคำ โภชนียะ เป็น ขาทนียโภชนียะ หมายความว่า อาหารที่ควรเคี้ยวและอาหารที่ควรบริโภค. (ป.).
ธัญญาหาร หมายถึง น. อาหารคือข้าว. (ป.).
นิตยภัต หมายถึง น. อาหารหรือค่าอาหารที่ถวายภิกษุสามเณรเป็นนิตย์. (ส. นิตฺย + ป. ภตฺต).
ผลาหาร หมายถึง [ผะลาหาน] น. อาหารคือลูกไม้.
ภักขะ หมายถึง น. เหยื่อ, อาหาร. (ป. ภกฺข; ส. ภกฺษ).
ภักษาหาร หมายถึง น. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจํา, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือ หญ้าเป็นภักษาหารของวัว.
ภัตตาหาร หมายถึง น. อาหารสําหรับภิกษุสามเณรฉัน. (ป. ภตฺต + อาหาร).
ภิกษาหาร หมายถึง น. อาหารที่ได้มาด้วยการขอ. (ส.; ป. ภิกฺขาหาร).
ภุกตาหาร หมายถึง น. อาหารที่กินแล้ว; ผู้กินอาหารแล้ว. (ส.; ป. ภุตฺตาหาร).
วิฆาส หมายถึง น. เดน, อาหารเหลือ. (ป.).
สมพล หมายถึง [-พน] น. เลกของขุนนางที่ปกครองหัวเมือง; (โบ) แบบวิธีเลขไทยในการฝึกหัดให้คูณคล่อง.
สุธา หมายถึง น. นํ้าอมฤต, อาหารทิพย์.
อาหาร หมายถึง น. ของกิน, เครื่องคํ้าจุนชีวิต, เครื่องหล่อเลี้ยงชีวิต, เช่น อาหารเช้า อาหารปลา อาหารนก; โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น อาหารตา อาหารใจ. (ป., ส.).
เสบียง หมายถึง [สะเบียง] น. อาหารที่จะเอาไปกินระหว่างเดินทางไกล, อาหารที่เก็บไว้สำหรับบริโภค, มักใช้เข้าคู่กับคำ อาหาร เป็น เสบียงอาหาร, เขียนว่า สะเบียง ก็มี.
เสบียงกรัง หมายถึง น. อาหารที่เก็บไว้กินได้นาน ๆ, อาหารรองรัง, เช่น ในยามสงครามต้องเตรียมเสบียงกรังไว้มาก ๆ.
โภชนียะ หมายถึง (แบบ) น. อาหารควรบริโภค. (ป., ส.).