คำไวพจน์ หัวใจ มีอะไรบ้าง | รวมคำไวพจน์และความหมายสำหรับนักเรียน

คำไวพจน์ หัวใจ คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า หัวใจ ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกหัวใจได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คำไวพจน์ของคำว่า หัวใจ มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ คืออะไร

ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ

รวมคำไวพจน์ของคำว่า หัวใจ

หัวใจ = หัวใจ / ใจ / กมล / กมล- / หฤทัย / หฤทัย- / กมลาศ / หทัย / หัวอกหัวใจ / กมลา / หัวจิตหัวใจ / กระมล

สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้เราจะมาเรียนรู้เกี่ยวกับ คำไวพจน์ของคำว่า "หัวใจ" ซึ่งเป็นคำที่มีความหมายหลักคืออวัยวะที่ทำหน้าที่สูบฉีดเลือดไปเลี้ยงส่วนต่างๆ ของร่างกาย และยังใช้ในความหมายเชิงนามธรรมถึงความรู้สึกนึกคิด อารมณ์ และแก่นแท้ของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

การเข้าใจคำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้อย่างเหมาะสมกับบริบท ทำให้ภาษาของเรามีความหลากหลายและลึกซึ้งยิ่งขึ้นครับ

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การใช้คำไวพจน์จะช่วยให้งานเขียนไม่น่าเบื่อ เพิ่มความไพเราะและสละสลวยในการสื่อสาร

ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "หัวใจ" และความหมาย

ดวงใจ: หมายถึง หัวใจ, ความเป็นที่รัก, สิ่งอันเป็นที่รักยิ่ง
หทัย / หฤทัย: หมายถึง หัวใจ (คำสุภาพหรือคำราชาศัพท์)
มโน: หมายถึง ใจ, ความรู้สึกนึกคิด, จิตใจ
ฤดี: หมายถึง ใจ, ความยินดี, ความดีใจ
กมล: หมายถึง ใจ, ดอกบัว (ในบริบทกวีมักใช้แทนใจ)
หทัยวัน: หมายถึง ดอกบัวดวงใจ (ใช้ในความหมายเชิงเปรียบเทียบ)
หทัยชนม์: หมายถึง หัวใจและชีวิต (ใช้ในความหมายที่ลึกซึ้ง)
จิต: หมายถึง ใจ, ความคิด, วิญญาณ
อาตม์: หมายถึง ตน, ตัวตน, ใจ (ในบริบทกวี)

ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ หัวใจ ในการแต่งกลอน

เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ

มอบ ดวงใจ ให้เธอผู้เดียวครอง
หทัย น้องมั่นคงไม่เป็นสอง
กมล ภักดิ์รักไม่เป็นรอง
ขอ ฤดี สองเราคู่เคียงกัน

หัวใจ หมายถึง?

หัวใจ ความหมายตามพจนานุกรมไทย พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน หมายถึง:

น. อวัยวะภายในสําหรับฉีดเลือดให้หมุนเวียนเลี้ยงร่างกาย; ใจ, สิ่งที่มีหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด, เช่น เขาทำอย่างนี้เหมือนเป็นคนไม่มีหัวใจ; ส่วนสําคัญแห่งสิ่งต่าง ๆ; อักษรย่อของหลักธรรมหรือข้อความต่าง ๆ ที่ผูกไว้เพื่อกําหนดจําได้ง่าย นิยมว่าเป็นของขลัง เช่น หัวใจอริยสัจ ว่า “ทุ. ส. นิ. ม.” หัวใจนักปราชญ์ ว่า “สุ. จิ. ปุ. ลิ.” หัวใจเศรษฐี ว่า “อุ. อา. ก. ส.”.

คำที่มีความหมายคล้ายกับหัวใจ

มีความหมายในพจนานุกรมไทย ดังนี้

กมล หมายถึง [กะมน] (แบบ) น. บัว เช่น บาทกมล. (สมุทรโฆษ); ใจ เช่น ดวงกมล. ว. เหมือนบัว เช่น เต้าสุวรรณกมลคนที. (ม. คําหลวง หิมพานต์), บางทีใช้ว่า กระมล. (ป., ส.).
กมลา หมายถึง [กะมะ-] น. ชื่อฉันท์วรรณพฤติ กําหนดด้วย ๔ คณะสลับกัน คือ ส คณะ ย คณะ ส คณะ ย คณะ (ตามแบบว่า กมลาติ เณยฺยา สยเสหิ โย เจ) ตัวอย่างว่า จะวิสัชนาสาร พิสดารก็หลายเลบง เรียกว่า กมลฉันท์ หรือ กมลาฉันท์. (ป. ว่า นางงาม; ส. ว่า พระลักษมี).
กมลาศ หมายถึง [กะมะลาด] (กลอน) น. บัว; ใจ. (ป., ส. กมล + ศ เข้าลิลิต).
กระมล หมายถึง [-มน] (กลอน; แผลงมาจาก กมล) น. ดอกบัว, หัวใจ.
หทัย หมายถึง [หะไท] น. หัวใจ, ใจ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระหทัย. (ป.; ส. หฺฤทย).
หัวจิตหัวใจ หมายถึง น. หัวใจ, จิตใจ, (มักใช้ในทางตำหนิ) เช่น หัวจิตหัวใจเขาทำด้วยอะไรจึงเหี้ยมเกรียมนัก, อารมณ์ เช่น เขากำลังเศร้าโศกไม่มีหัวจิตหัวใจจะทำอะไร.
หัวอกหัวใจ หมายถึง น. สภาพจิตใจที่น่าสงสารหรือน่าเห็นใจเป็นต้น เช่น นั่งก็ไม่เป็นสุข นอนก็ไม่เป็นสุข หัวอกหัวใจมันร้อนรุ่มไปหมด.
หัวใจ หมายถึง น. อวัยวะภายในสําหรับฉีดเลือดให้หมุนเวียนเลี้ยงร่างกาย; ใจ, สิ่งที่มีหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด, เช่น เขาทำอย่างนี้เหมือนเป็นคนไม่มีหัวใจ; ส่วนสําคัญแห่งสิ่งต่าง ๆ; อักษรย่อของหลักธรรมหรือข้อความต่าง ๆ ที่ผูกไว้เพื่อกําหนดจําได้ง่าย นิยมว่าเป็นของขลัง เช่น หัวใจอริยสัจ ว่า “ทุ. ส. นิ. ม.” หัวใจนักปราชญ์ ว่า “สุ. จิ. ปุ. ลิ.” หัวใจเศรษฐี ว่า “อุ. อา. ก. ส.”.
ใจ หมายถึง น. สิ่งที่ทําหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด ใจซื่อ; จุดสำคัญของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ใจมือ, บริเวณที่ถือว่าเป็นจุดสำคัญของสถานที่ เช่น ใจบ้านใจเมือง.