คำไวพจน์ ศัตรู

ศัตรู อ่านว่า

อ่านว่า /สัด-ตฺรู/

ศัตรู หมายถึง?

พจนานุกรมไทย ศัตรู หมายถึง:

1. [สัดตฺรู] น. ข้าศึก, ปรปักษ์, เช่น ศัตรูจากภายนอกประเทศ เพลี้ยเป็นศัตรูพืช, ผู้จองเวร เช่น ๒ ตระกูลนี้เป็นศัตรูกันมาหลายชั่วคนแล้ว. (ส. ศตฺรุ; ป. ตฺตุ).

ความหมายในพจนานุกรมไทย ศัตรู คือ

ความหมายในพจนานุกรมไทย ของคำที่มีความหมายคล้าย ศัตรู

1. ข้าศึก หมายถึง น. ศัตรูของบ้านเมือง, คู่สงคราม, โดยปริยายหมายความว่า ผู้ขัดขวางหรือทําลาย.

2. คู่อริ หมายถึง น. ผู้ที่เป็นหรือเคยเป็นศัตรูกัน.

3. ดัสกร หมายถึง [ดัดสะกอน] (แบบ) น. ข้าศึก. (ส. ตสฺกร; ป. ตกฺกร ว่า โจร, ขโมย).

4. ปรปักษ์ หมายถึง [ปอระ-] น. ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม.

5. ปัจจามิตร หมายถึง น. ข้าศึก, ศัตรู. (ส. ปจฺจามิตฺร; ป. ปจฺจามิตฺต).

6. ปัจนึก หมายถึง [ปัดจะหฺนึก, ปัดจะนึก] (แบบ) น. ข้าศึก, ศัตรู. (ป. ปจฺจนีก).

7. วิปักษ์ หมายถึง น. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู, ปรปักษ์. (ส.; ป. วิปกฺข).

8. อมิตร หมายถึง [อะมิด] ว. ไม่ใช่เพื่อน. น. ข้าศึก, ศัตรู. (ส.; ป. อมิตฺต).

9. อริ หมายถึง [อะริ, อะหฺริ] น. ข้าศึก, ผู้ที่ไม่ถูกกัน. (ป., ส.).

10. เวรี หมายถึง น. คนจองเวรกัน, ศัตรู. (ป.; ส. ไวรี).

11. เสี้ยนศึก หมายถึง (โบ) น. ข้าศึกศัตรูที่ก่อการร้าย.

12. เสี้ยนหนาม หมายถึง น. ข้าศึกศัตรูที่ก่อความเดือดร้อนให้.

13. ไพรินทร์ หมายถึง น. กษัตริย์ผู้เป็นข้าศึก.

14. ไพรี หมายถึง น. ผู้มีเวร; ข้าศึก. (ส. ไวรินฺ; ป. เวรี).