คำไวพจน์ ศพ คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า ศพ ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกศพได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ
คำไวพจน์ของคำว่า ศพ มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ
คำไวพจน์ คืออะไร
ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ
รวมคำไวพจน์ของคำว่า ศพ
ศพ =
สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ผมจะพาทุกคนไปเรียนรู้เกี่ยวกับ คำไวพจน์ของคำว่า "ศพ" ซึ่งเป็นคำที่มีความหมายถึงร่างของสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้ว ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ และมักจะใช้ในบริบทที่เกี่ยวกับความตาย การจัดการหลังความตาย หรือการเน่าเปื่อยครับ
การเรียนรู้คำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวยและหลากหลายมากยิ่งขึ้นครับ
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก
ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "ศพ" และความหมาย
- ซาก: หมายถึง ร่างของสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้ว อาจใช้กับคนหรือสัตว์ก็ได้ เน้นที่ส่วนที่หลงเหลืออยู่หลังความตาย
- อสุภ: หมายถึง ซากศพ, ร่างกายที่ตายแล้ว (มักใช้ในทางพระพุทธศาสนา เพื่อแสดงความไม่งาม ความไม่จีรังของร่างกาย)
- สรีระ: หมายถึง ร่างกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งใช้กับศพของพระภิกษุสงฆ์ หรือผู้ที่เคารพนับถือเพื่อแสดงความเคารพ แต่ก็ใช้กับคนทั่วไปได้ในบริบทที่สุภาพ
- ร่าง: หมายถึง ตัว, รูปทรงของคนหรือสัตว์ ในบางบริบทก็ใช้หมายถึงร่างที่ไร้วิญญาณได้ เช่น "ร่างที่ไร้ลมหายใจ"
- กาย: หมายถึง ร่างกาย, ตัว เช่นเดียวกับ "ร่าง" สามารถใช้ในความหมายของร่างที่ตายแล้วได้ในบริบทที่เหมาะสม
ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ ศพ ในการแต่งกลอน
เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ
เมื่อชีพดับลับไปไม่คืนหวน
เหลือเพียงแต่ ซาก กายไร้ลมหายใจ
สรีระ นิ่งสงบดับลงไป
เป็น อสุภ สู่พื้นปฐพี