คำไวพจน์ มา คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า มา ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกมาได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ
คำไวพจน์ของคำว่า มา มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ
คำไวพจน์ คืออะไร
ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ
รวมคำไวพจน์ของคำว่า มา
มา = มา
สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้เราจะมาเรียนรู้เรื่อง คำไวพจน์ของคำว่า "มา" กันนะครับ "มา" เป็นคำกริยาพื้นฐานที่หมายถึง การเคลื่อนที่จากที่อื่นเข้ามาหาผู้พูด หรือผู้ที่เรากล่าวถึง
การเข้าใจคำไวพจน์ของคำว่า "มา" จะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลายและเหมาะสมกับบริบทต่าง ๆ ในภาษาไทยได้ดียิ่งขึ้นครับ
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก
ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "มา" และความหมาย
- เยือน: หมายถึง แวะไปหา, มาหา, ไปเยี่ยม
- เนา: หมายถึง อยู่, พัก, มาอยู่ (ในความหมายกวีหรือโบราณ)
- จร: หมายถึง ไป, เคลื่อนที่ (ในบริบทที่กว้างกว่า "มา" แต่ในบางบริบทสามารถใช้แทนกันได้ เช่น จรมา หมายถึง เคลื่อนมา)
- ลุ: หมายถึง ถึง, บรรลุ, มาถึง (มักใช้ในความหมายที่เน้นการถึงจุดหมาย)
- ถึง: หมายถึง มาถึง, ไปถึง (เน้นการไปถึงจุดหมาย)
- เยี่ยม: หมายถึง แวะมาดู, แวะมาหา (ในเชิงเยี่ยมเยียน)
- โผล่: หมายถึง ปรากฏออกมา, มาให้เห็น (มักใช้กับการปรากฏตัวอย่างรวดเร็วหรือกะทันหัน)
ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ มา ในการแต่งกลอน
เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ
เสียงนกร้องก้องไพรใจคะนึง
คิดถึงน้องนางที่เคย เยือน ถึง
รอคอยเจ้า จร มาหาไม่เคยซึ้ง
ยามเมื่อ ลุ ถึงแล้วเจ้าอยู่หนใด
