คำไวพจน์ นาม คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า นาม ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกนามได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั่งเดิมตามบริบทของการใช้คำ
คำไวพจน์ของคำว่า นาม มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ
คำไวพจน์ นาม คืออะไร?
นาม = นาม
สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้เราจะมาเรียนรู้เกี่ยวกับ คำไวพจน์ของคำว่า "นาม" ซึ่งเป็นคำที่มีความหมายว่า ชื่อ, คำที่ใช้เรียกคน สัตว์ สิ่งของ หรือสถานที่เป็นต้น
การเรียนรู้คำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวยและหลากหลายมากยิ่งขึ้นครับ
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก
ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "นาม" และความหมาย
- ชื่อ: หมายถึง คำที่ใช้เรียกคน สัตว์ สิ่งของ หรือสถานที่เป็นต้น (คำสามัญทั่วไป)
- สมญา: หมายถึง ชื่อที่ตั้งให้เพื่อเป็นเกียรติ หรือชื่อที่เรียกตามคุณลักษณะเด่น
- สมัญญานาม: หมายถึง ชื่อที่เรียกตามฐานะ หรือคุณสมบัติ
- ฉายา: หมายถึง ชื่อที่ตั้งให้ใหม่เพื่อให้จำง่ายขึ้น มักใช้กับบุคคลที่มีชื่อเสียง หรือนามแฝง
- โฉม: หมายถึง รูปร่าง, ลักษณะ, เค้าร่าง (แต่ในบางบริบทอาจหมายถึงรูปลักษณ์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ซึ่งเชื่อมโยงกับชื่อเสียงได้)
- ขนานนาม: หมายถึง การตั้งชื่อ, การเรียกชื่อ
- ระบุชื่อ: หมายถึง การกล่าวถึงชื่อให้ชัดเจน
ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ นาม ในการแต่งกลอน
เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ
พระยศศักดิ์ ขนานนาม ก้องไกล
เป็นเกียรติยศ สมญา อยู่คู่ฟ้า
เหล่าผู้คนแซ่ซ้องกึกก้องมา
เอ่ยนาม ชื่อ ท่านนี้ ตราตรึงใจ
