คำไวพจน์ ดอกไม้

น. ฟันของเด็กที่แรกขึ้น.

บุปผชาติ หมายถึง น. ดอกไม้, พวกดอกไม้. (ป.).

บุษบง หมายถึง [บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้.

บุษบัน หมายถึง [บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้, ดอกบัวเผื่อน.

บุษบา หมายถึง [บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้.

บุหงา หมายถึง [-หฺงา] น. ดอกไม้ชนิดต่าง ๆ มีมะลิ กระดังงา กุหลาบ เป็นต้น ที่ปรุงด้วยเครื่องหอมแล้วบรรจุในถุงผ้าโปร่งเล็ก ๆ ทําเป็นรูปร่างต่าง ๆ. (ตัดมาจาก บุหงารําไป).

ผกา หมายถึง น. ดอกไม้. (ข. ผฺกา).

มาลา หมายถึง น. ดอกไม้, ดอกไม้ที่จัดแต่งขึ้นตามโครงรูปต่าง ๆ เช่น วงกลม วงรี มักมีใบไม้เป็นส่วนประกอบด้วย สำหรับวางที่อนุสาวรีย์ พระบรมรูป หรือศพ เป็นต้น เพื่อเป็นเกียรติหรือแสดงความเคารพ เรียกว่า พวงมาลา; หมวก (ราชาศัพท์ใช้ว่า พระมาลา); สร้อยคอ; สาย, แถว. (ป., ส.).

มาลี หมายถึง น. ผู้แต่งด้วยพวงดอกไม้, เพศหญิงใช้ว่า มาลินี. (ป.; ส. มาลินฺ).

สุมาลี หมายถึง น. ดอกไม้, พวงดอกไม้.

โกสุม หมายถึง น. ดอกไม้. (ป. กุสุม; ส. เกาสุม).