คำไวพจน์ ดอกหญ้า คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า ดอกหญ้า ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกดอกหญ้าได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ
คำไวพจน์ของคำว่า ดอกหญ้า มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ
คำไวพจน์ คืออะไร
ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ
รวมคำไวพจน์ของคำว่า ดอกหญ้า
ดอกหญ้า =
สวัสดีครับน้องๆ ที่น่ารักทุกคน วันนี้พี่จะพาทุกคนไปรู้จักกับ คำไวพจน์ของคำว่า "ดอกหญ้า" กันครับ ดอกหญ้าเป็นดอกไม้เล็กๆ ที่ขึ้นอยู่ทั่วไปตามท้องทุ่ง หรือริมทาง ที่เราเห็นกันบ่อยๆ
การรู้จักคำไวพจน์จะช่วยให้การพูดและการเขียนของพวกเราดูมีสีสันและน่าสนใจมากขึ้นนะครับ
คำไวพจน์ก็คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่เขียนและออกเสียงต่างกันนั่นเองครับ
ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "ดอกหญ้า" และความหมาย
- หญ้า: คือพืชล้มลุกชนิดหนึ่ง ใบเรียวเล็ก ลำต้นอ่อน ขึ้นเป็นกอ หรือเป็นแผ่นตามพื้นดิน ดอกมักมีขนาดเล็ก
- วัชพืช: โดยทั่วไปหมายถึงพืชที่ขึ้นเองตามธรรมชาติในที่ที่เขาไม่ต้องการให้ขึ้น ซึ่งดอกหญ้าก็จัดเป็นวัชพืชได้ในบางบริบท
- พฤกษา: หมายถึง ต้นไม้ หรือพืชพันธุ์ทั่วไป ในบางครั้งก็อาจใช้ในความหมายกว้างๆ รวมถึงดอกหญ้าได้
- บุปผา / ผกา / บุษบา: หมายถึง ดอกไม้ โดยทั่วไปมักใช้กับดอกไม้ที่สวยงามมีกลิ่นหอม แต่ในบางบทกวี อาจใช้ในความหมายรวมๆ ของดอกไม้ ซึ่งรวมถึงดอกหญ้าได้เช่นกัน
- กุสุมา: หมายถึง ดอกไม้ เป็นอีกคำที่มีความหมายเหมือนบุปผา
ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ ดอกหญ้า ในการแต่งกลอน
เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น พี่ขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่ายๆ นะครับ
ทุ่งกว้างเห็นหญ้าพลิ้วตามลม
บ้างแซมด้วยบุปผางามสดใส
แม้เพียงดอกหญ้าน้อยไม่น้อยหน้าใคร
ยังคงความงามได้ในวิถีตน