คำไวพจน์ "งาม"

คำไวพจน์ งาม คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า งาม ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกงามได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คำไวพจน์ของคำว่า งาม มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ คืออะไร

ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ

รวมคำไวพจน์ของคำว่า งาม

งาม = งาม / โสภณ / วิศิษฏ์ / บวร / รุจิเรข / เสาวภาคย์ / พะงา / สิงคลิ้ง / อันแถ้ง / อะเคื้อ / น่ารัก / ไฉไล / ตระการ / วิจิตรตระการตา / โกมล / งดงาม / ลลิต / พิไล / กวิน / พิราม / ราม / รมณีย / พิจิตร / รูปงาม / ก่อง / กบูร / มาโนชญ์

สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้ผมจะพาทุกคนไปเรียนรู้เกี่ยวกับ คำไวพจน์ของคำว่า "งาม" ซึ่งเป็นคำที่มีความหมายถึงลักษณะที่น่าพึงพอใจ น่าดู น่าชม หรือสมบูรณ์แบบในทางใดทางหนึ่ง

การเรียนรู้คำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวยและหลากหลายมากยิ่งขึ้นครับ

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก

ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "งาม" และความหมาย

• สวย: หมายถึง งาม, ดูดี, น่าชม (เป็นคำที่ใช้ทั่วไป)
• เพริศ / เพริศแพร้ว: หมายถึง งามยิ่ง, งามเลิศ, งามพริ้ง (มักใช้กับการแต่งกาย หรือสิ่งที่ประดับประดา)
• พริ้งเพริศ: หมายถึง งามและดูดีเป็นพิเศษ
• วิไล / วิไลลักษณ์: หมายถึง งาม, งดงาม (มักใช้กับหญิงสาวหรือสิ่งปลูกสร้างที่สวยงาม)
• ประไพ / ไพจิตร: หมายถึง งาม, สวยงาม, งดงาม (คำโบราณ, มักใช้ในงานกวี)
• โสภา / โสภิณ: หมายถึง งาม, งามสง่า, สวยงาม (มักใช้กับบุคคลหรือสิ่งของที่ดูดี มีสง่า)
• เลิศลักษณ์: หมายถึง งามเลิศ, มีลักษณะที่งดงามยิ่ง
• อำไพ: หมายถึง งาม, สุกใส, สว่าง (มักใช้กับความงามที่เปล่งประกาย)
• อลงกต: หมายถึง ประดับประดาอย่างสวยงาม, ตกแต่งอย่างงดงาม

ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ งาม ในการแต่งกลอน

เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ

ดรุณี โสภา พาใจฝัน
ผิวนวลจันทร์ อำไพ คลายความหมอง
กิริยา เพริศแพร้ว น่าแลมอง
ช่าง วิไล ควรครอง คู่เคียงกัน

0 0