คำไวพจน์ คน มีอะไรบ้าง | รวมคำไวพจน์และความหมายสำหรับนักเรียน

คำไวพจน์ คน คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า คน ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกคนได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คน หมายถึง มนุษย์

คำไวพจน์ของคำว่า คน มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ คืออะไร

ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ

รวมคำไวพจน์ของคำว่า คน

คน = คน / มนุษย์ / ชน / นร / นารี / ชน- / ปาณี / นรชาติ / นรา / นฤ / นฤ- / ปราณี / มนุษย / มนุษย- / นรากร / บุทคล / นรี / มานุษ / มนุช / มานุษย-

สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้เราจะมาเรียนรู้เกี่ยวกับ คำไวพจน์ของคำว่า "คน" ซึ่งเป็นคำที่เราใช้ในชีวิตประจำวันอย่างแพร่หลาย หมายถึง สัตว์ที่รู้จักใช้เหตุผล สัตว์สังคม หรือมนุษย์

การเรียนรู้คำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวยและหลากหลายมากยิ่งขึ้นครับ

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก

ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "คน" และความหมาย

มนุษย์: หมายถึง คน, ผู้ที่รู้จักคิดและใช้เหตุผล, สัตว์ประเสริฐ
ชน: หมายถึง คน, ประชาชน, หมู่คน
ประชา: หมายถึง หมู่คน, ประชาชน, ราษฎร
ราษฎร์ / ราษฎร: หมายถึง พลเมือง, ไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน, ประชาชน (ใช้ในบริบทที่กว้างกว่าคำว่า "คน" แต่มีความหมายถึงกลุ่มคน)
นร / นรชน / นเรศ / นเรศวร: หมายถึง คน, มนุษย์ (คำในวรรณคดี, นเรศ/นเรศวร มักใช้กับกษัตริย์หรือผู้เป็นใหญ่)
ปุถุชน: หมายถึง คนสามัญ, คนทั่วไปที่ยังมีกิเลส
ชาว: หมายถึง พลเมือง, ผู้ที่อยู่ในถิ่นใดถิ่นหนึ่ง หรือผู้ที่ประกอบอาชีพใดอาชีพหนึ่ง (เช่น ชาวนา ชาวเมือง แต่โดยรวมคือคน)
ผู้คน: หมายถึง คนจำนวนมาก, มนุษย์
เผ่าพงศ์: หมายถึง ตระกูล, เชื้อสาย, เผ่าพันธุ์ (ในบริบทนี้หมายถึงกลุ่มคนในตระกูลเดียวกัน)

ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ คน ในการแต่งกลอน

เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ

ในโลกหล้า มนุษย์ สุดประเสริฐ
พึงกำเนิด สร้างสรรค์ สรรพสิ่ง
รวมเป็นหมู่ ชน คนจริงจริง
เหล่า ประชา แฝงอิง เกื้อกูลกัน

คน หมายถึง?

คน ความหมายตามพจนานุกรมไทย พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน หมายถึง:

ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทําสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.
น. มนุษย์.

คำที่มีความหมายคล้ายกับคน

มีความหมายในพจนานุกรมไทย ดังนี้

คน หมายถึง น. มนุษย์.
ชน หมายถึง ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น. เรียกไก่อูชนิดหนึ่งที่เลี้ยงไว้ชนกันว่า ไก่ชน.
นรชาติ หมายถึง น. คน, หมู่คน.
นรา หมายถึง (กลอน) น. คน.
นรากร หมายถึง น. คน, หมู่คน.
นรี หมายถึง [นะรี] (แบบ) น. นาง. (ส.).
นฤ หมายถึง [นะรึ-] ว. ไม่มี, ออก, มักใช้นําหน้าศัพท์อื่น เช่น นฤมล ว่า ไม่มีมลทิน, นฤโฆษ ว่า ดังออก. (คํานี้เขียนแผลงมาจาก นิ ในบาลี ซึ่งสันสกฤต เป็น นิสฺ).
นารี หมายถึง (แบบ) น. ผู้หญิง, นาง. (ป., ส.).
บุทคล หมายถึง [บุดคน] น. บุคคล, คน. (ส. ปุทฺคล; ป. ปุคฺคล).
ปราณี หมายถึง [ปฺรานี] น. ผู้มีชีวิต, สัตว์, คน. (ส. ปฺราณิ, ปฺราณินฺ; ป. ปาณี).
ปาณี หมายถึง น. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. (ป.; ส. ปฺราณินฺ).
มนุช หมายถึง น. “ผู้เกิดจากมนู” คือ คน. (ส.).