คำไวพจน์ "กลิ่น"

คำไวพจน์ กลิ่น คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า กลิ่น ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกกลิ่นได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คำไวพจน์ของคำว่า กลิ่น มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ คืออะไร

ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ

รวมคำไวพจน์ของคำว่า กลิ่น

กลิ่น = กลิ่น / คนธ์ / อาย / ฉม / อบอวล / สุคนธชาติ / สุคันธรส / คันธ- / คันธ / เสาวรภย์ / สุคนธรส / เทวสุคนธ์ / คันธะ / คันธ์ / เสารภย์


สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้เราจะมาเรียนรู้เกี่ยวกับ คำไวพจน์ของคำว่า "กลิ่น" ซึ่งเป็นคำที่ใช้บ่งบอกถึงสิ่งที่รับรู้ได้ด้วยจมูก ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นหอม กลิ่นเหม็น หรือกลิ่นใด ๆ ก็ตามที่ลอยมาตามลม

การเรียนรู้คำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวยและหลากหลายมากยิ่งขึ้นครับ

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก

ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "กลิ่น" และความหมาย

  • คันธะ / คันธารมณ์: หมายถึง กลิ่น, ของหอม, กลิ่นหอม (มักใช้ในทางศาสนาหรือคำโบราณ)
  • สุคนธ์ / สุคนธา: หมายถึง กลิ่นหอม, ของหอม (คำสุภาพหรือในงานเขียน)
  • หอม: หมายถึง กลิ่นที่น่าดม, กลิ่นที่ดี
  • รื่น: หมายถึง กลิ่นที่หอมชื่น, กลิ่นที่น่าพอใจ
  • อาย: หมายถึง กลิ่นที่ระเหยขึ้น, กลิ่นที่อบอวล (เช่น อายดอกไม้)

ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ กลิ่น ในการแต่งกลอน

เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ

รวยริน สุคนธ์ อบอวลลม
หอม ชื่นนิยม ภมรบิน
คันธะ ดอกไม้ ไกลถวิล
รื่น รวยริน กลิ่นกาสะลอง

กลิ่น อ่านว่า?

กลิ่น อ่านว่า /กฺลิ่น/

กลิ่น หมายถึง?

กลิ่น ความหมายตามพจนานุกรมไทย พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน หมายถึง:

  1. [กฺลิ่น] น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น ๆ, บางทีใช้หมายความว่า เหม็น เช่น ของสิ่งนั้นมีกลิ่น.

  2. [กฺลิ่น] น. ชื่อพวงดอกไม้ร้อยมีรูปแบนประกอบด้วยอุบะ, ถ้าทําให้ผูกแขวนควํ่าลงมา เรียกว่า กลิ่นควํ่า, ถ้าทําให้ผูกแขวนตะแคง เรียกว่า กลิ่นตะแคง.

คำที่มีความหมายคล้ายกับกลิ่น

มีความหมายในพจนานุกรมไทย ดังนี้

  1. กลิ่น หมายถึง [กฺลิ่น] น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น ๆ, บางทีใช้หมายความว่า เหม็น เช่น ของสิ่งนั้นมีกลิ่น.

  2. ฉม หมายถึง น. กลิ่นหอม, เครื่องหอม.

  3. สุคนธชาติ หมายถึง น. ความหอม, กลิ่นหอม; กลิ่นหอมที่มีอยู่ในส่วนต่าง ๆ ของต้นไม้ ได้แก่ ราก แก่น กระพี้ เปลือก สะเก็ด น้ำในต้น ใบ ดอก และผล.

  4. อบอวล หมายถึง ก. ตลบ, ฟุ้ง, (ใช้แก่กลิ่น). ว. มีกลิ่นตลบ, มีกลิ่นฟุ้ง.

  5. อาย หมายถึง ก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.

  6. เทวสุคนธ์ หมายถึง น. กลิ่นหอม ๒ อย่าง คือ กลิ่นที่เกิดจากรากบุนนาคและรากมะซาง.

  7. เสารภย์ หมายถึง [-รบ] น. กลิ่นหอม. (ส. เสารภฺย; ป. สุรภี).

  8. เสาวรภย์ หมายถึง น. เสารภย์, กลิ่นหอม. (ส.).

 ภาพประกอบกลิ่น

  • คำไวพจน์ กลิ่น รวมคำศัพท์เกี่ยวกับกลิ่นในภาษาไทย

 คำไวพจน์ที่คล้ายกัน