คำไวพจน์ "แปลก"

คำไวพจน์ แปลก คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า แปลก ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกแปลกได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คำไวพจน์ของคำว่า แปลก มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ คืออะไร

ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ

รวมคำไวพจน์ของคำว่า แปลก

แปลก = แปลก

สวัสดีครับนักเรียนที่น่ารักทุกคน วันนี้ครูจะพาทุกคนไปเรียนรู้เกี่ยวกับ คำไวพจน์ของคำว่า "แปลก" ซึ่งเป็นคำที่มีความหมายถึงลักษณะที่ไม่เหมือนปกติ ไม่คุ้นเคย หรือผิดวิสัย

การเรียนรู้คำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวยและหลากหลายมากยิ่งขึ้นครับ

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก

ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "แปลก" และความหมาย

ประหลาด: หมายถึง แปลก, ผิดปกติ, น่าพิศวง
พิลึก: หมายถึง แปลก, ผิดประหลาด, ไม่เหมือนปกติ
ประหลาดใจ: หมายถึง รู้สึกแปลกใจ, ตกใจ (เป็นกริยา)
วิปลาส: หมายถึง ผิดเพี้ยนไปจากปกติ, บ้าคลั่ง (ใช้ในความหมายรุนแรงกว่าแปลก)
พิสดาร: หมายถึง แปลกประหลาด, แตกต่างจากธรรมดา (มักใช้กับการกระทำหรือเรื่องราว)
อัศจรรย์: หมายถึง แปลกประหลาด, น่ามหัศจรรย์, เกินปกติวิสัย
ผิดวิสัย: หมายถึง ไม่เป็นไปตามที่เคยเป็น, แปลกไปจากที่เคยเป็น
ไม่เหมือนใคร: หมายถึง มีลักษณะเฉพาะตัว, แปลกแยก