คำไวพจน์ "ยามบ่าย"

คำไวพจน์ ยามบ่าย คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า ยามบ่าย ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกยามบ่ายได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คำไวพจน์ของคำว่า ยามบ่าย มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ คืออะไร

ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ

รวมคำไวพจน์ของคำว่า ยามบ่าย

ยามบ่าย = ยามบ่าย

สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้เราจะมาเรียนรู้คำไวพจน์ของคำว่า "ยามบ่าย" ซึ่งเป็นช่วงเวลาหนึ่งของวันที่มีความหมายเฉพาะตัว และเป็นช่วงเวลาที่หลายคนคุ้นเคยกันดี

การเข้าใจคำไวพจน์จะช่วยให้เราสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวย มีมิติ และหลากหลายมากขึ้น โดยเฉพาะในการสร้างสรรค์งานเขียนหรืองานประพันธ์ครับ

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการสื่อสาร ทำให้ภาษาของเราไม่ซ้ำซากและน่าสนใจยิ่งขึ้น

ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "ยามบ่าย" และความหมาย

บ่าย: เป็นคำหลักที่หมายถึง ช่วงเวลาหลังจากเที่ยงวันไปแล้วจนถึงเย็น
บ่ายคล้อย: หมายถึง ช่วงเวลาบ่ายที่เริ่มจะเย็นลงไปมากแล้ว
ยามเย็น: แม้จะใกล้เคียงกับ "เย็น" มากกว่า "บ่าย" แต่ในบางบริบทก็สามารถใช้แทนช่วงบ่ายแก่ๆ ที่เริ่มเข้าสู่ยามเย็นได้
สนธยา: เป็นช่วงเวลาพลบค่ำที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว แต่บางครั้งก็อาจใช้ในความหมายกว้างๆ ถึงช่วงเวลาใกล้ค่ำได้ (แต่โดยรวมมักหมายถึงช่วงหัวค่ำมากกว่า)
อัสสนี: คำนี้มักใช้กับฟ้าผ่า (อสนีบาต) แต่ในบางสำนวนเก่าอาจหมายถึงช่วงเวลาบ่ายที่อากาศครึ้มๆ ก่อนฝนจะตก หรือหมายถึงเวลาที่ฟ้ามีแสงแปลบปลาบได้