คำไวพจน์ ความมืด คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า ความมืด ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกความมืดได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั้งเดิมตามบริบทของการใช้คำ
คำไวพจน์ของคำว่า ความมืด มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ
คำไวพจน์ คืออะไร
ก่อนที่เราจะไปดูรายการคำศัพท์ ผมขออธิบายสั้น ๆ ว่า คำไวพจน์ คือ กลุ่มคำที่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน การเรียนรู้คำไวพจน์มีประโยชน์อย่างยิ่งในการเขียนงานต่าง ๆ เพราะช่วยให้เราสามารถเลือกใช้คำได้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก ทำให้งานเขียนมีความสละสลวยและน่าอ่านมากยิ่งขึ้นครับ
รวมคำไวพจน์ของคำว่า ความมืด
ความมืด = ความมืด
สวัสดีครับนักเรียนทุกท่าน วันนี้เราจะมาเรียนรู้เรื่อง คำไวพจน์ของคำว่า "ความมืด" ซึ่งเป็นคำที่หมายถึง สภาพที่ไม่มีแสงสว่างหรือมีแสงสว่างน้อยมากจนมองไม่เห็น หรือช่วงเวลาที่ไม่มีแสงอาทิตย์
การเรียนรู้คำไวพจน์จะช่วยให้นักเรียนสามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างสละสลวยและหลากหลายยิ่งขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการประพันธ์หรือการเขียนที่ต้องการความไพเราะ
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน แต่มีรูปคำที่ต่างกัน การนำคำไวพจน์มาใช้จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านและเขียน ทำให้งานเขียนดูน่าสนใจและไม่ซ้ำซาก
ตัวอย่างคำไวพจน์ของ "ความมืด" และความหมาย
- รัตติกาล / รัตติ / รัตน์: หมายถึง กลางคืน, เวลาค่ำคืน, ความมืดของยามค่ำ
- ราตรี: หมายถึง กลางคืน, เวลาค่ำคืน
- ทมิฬ: หมายถึง มืดมิด, ดำมืด (มักใช้ในความหมายเชิงลบหรือเข้มข้น)
- อสุรา: หมายถึง เวลาค่ำคืน, ยามที่ไม่มีแสงสว่าง (มักใช้ในบทกวี)
- ยามวิกาล: หมายถึง เวลากลางคืน, ยามดึก
- เงามืด / เงา: หมายถึง บริเวณที่แสงถูกบังจนเกิดความมืด
- อนธการ / อันธการ: หมายถึง ความมืดมิด, ความมืดมน (คำโบราณหรือภาษาเขียน)
ตัวอย่างการใช้คำไวพจน์ ความมืด ในการแต่งกลอน
เพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น ผมขอยกตัวอย่างการนำคำไวพจน์ไปใช้ในบทกลอนง่าย ๆ นะครับ
เมื่อสิ้นแสง ตะวัน ลับไป
รัตติกาล คลี่คลุม ทั่วหล้า
หมู่ดาวพราย ส่องแสง สู่ฟ้า
ในราตรี สงบ นักเอย