คำไวพจน์ คิด

ก. ทําให้ปรากฏเป็นรูปหรือประกอบให้เป็นรูปหรือเป็นเรื่องขึ้นในใจ; ใคร่ครวญ, ไตร่ตรอง, เช่น เรื่องนี้ยากยังคิดไม่ออก; คาดคะเน เช่น คิดว่าเย็นนี้ฝนอาจจะตก; คํานวณ เช่น คิดเลขในใจ; มุ่ง, จงใจ, ตั้งใจ, เช่น อย่าคิดร้ายเขาเลย; นึก เช่น คิดละอาย.

ครุ่นคิด หมายถึง ก. คิดซ้ำ ๆ ซาก ๆ.

คะนึง หมายถึง ก. คิดทบทวน, นึกตรอง, คํานึง ก็ว่า.

คำนึง หมายถึง ก. คิดทบทวน, นึกตรอง, คะนึง ก็ว่า.

จินต หมายถึง [จินตะ-] ก. คิด. (ป., ส.).

จินต์ หมายถึง [จินตะ-] ก. คิด. (ป., ส.).

จินต์จล หมายถึง ก. คิดหวั่น, คิดหวาดหวั่น, เช่น ใจปราชญ์ฤๅเฟื่องฟื้นห่อนได้จินต์จล. (โลกนิติ). (ป. จินฺต ว่า คิด, จล ว่าหวั่นไหว).

ดำริ หมายถึง [-หฺริ] ก. คิด, ไตร่ตรอง. (แผลงมาจาก ตริ).

ตรอง หมายถึง [ตฺรอง] ก. คิดทบทวน.

ตริ หมายถึง [ตฺริ] ก. คิด, ตรึกตรอง.

ตริตรอง หมายถึง [-ตฺรอง] ก. ใคร่ครวญ, คิดทบทวน, ตรึกตรอง.

ตรึก หมายถึง [ตฺรึก] ก. นึก, คิด. (ส. ตรฺก; ป. ตกฺก).

ตรึกตรอง หมายถึง [ตฺรึกตฺรอง] ก. ใคร่ครวญ, คิดทบทวน, ตริตรอง.

นึก หมายถึง ก. คิด เช่น นึกถึงความหลัง นึกถึงอนาคต นึกไม่ถึง, คิดขึ้นมาในฉับพลัน เช่น นึกขึ้นมาได้.

มโน หมายถึง น. ใจ. (ป.; ส. มนสฺ).

ริปอง หมายถึง ก. คิดหมาย, คิดอ่าน.

ใคร่ครวญ หมายถึง [ไคฺร่คฺรวน] ก. ตรึกตรอง, พิจารณา, คิดทบทวน.

ไตร่ตรอง หมายถึง [ไตฺร่ตฺรอง] ก. คิดทบทวน, ตริตรอง.