คำไวพจน์กลุ่ม อารมณ์/ความรู้สึก

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนต่างกันหรือใช้ในบริบทต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า คำพ้องความ / การหลากคำ / คำพ้องรูป / คำพ้องความหมาย
คำพ้องมีกี่ประเภท?
ปัจจุบัน มีการศึกษาคำที่พ้อง และแบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม คือ คำพ้องรูป คำพ้องเสียง และคำพ้องความหมายหรือคำพ้องความ
คำพ้องรูป คือคำที่มีรูปเขียนเหมือนกัน มีความหมายต่างกัน ออกเสียงต่างกันหรือเหมือนกันก็ได้ เช่น คำว่า ชิน แปลว่า คุ้นจนเจน หรือผู้ชนะ หรือเนื้อโลหะเจือชนิดหนึ่ง
คำพ้องเสียง (คำไวพจน์ของพระยาศรีสุนทรโวหาร) คือคำที่เขียนต่างกัน มีความหมายต่างกัน ออกเสียงเหมือนกัน เช่น คำว่า ใจ กับ ไจ จร กับ จอน
คำพ้องความ (คำไวพจน์ของพจนานุกรมราชบัณฑิตฯ) คือคำต่างรูป ต่างเสียง แต่มีความหมายเหมือนหรือใกล้เคียงกัน เช่น กิน กับ รับประทาน กัลยา นารี สุดา สมร หญิง เป็นคำพ้องความกัน
คำไวพจน์กลุ่ม อารมณ์/ความรู้สึก ทั้งหมด
คิดถึง = คิด,คิดคำนึง,คิดถึง,จดจ่อ,ถวิล,นึก,นึกถึง,ระลึก,รำพึง,รำลึก
รัก = ชอบ,ชอบพอ,ชอบใจ,ชื่นชอบ,นิยม,ปฏิพัทธ์,ปลื้ม,พิสมัย,พึงพอใจ,รัก,รักใคร่,วิมลัก,หลงใหล,อานก,อานิก,ฮัก,เปรม,โปรดปราน
ร้องไห้ = กระซิก,กระอืด,กระโหย,กันแสง,กำสรวล,กินน้ำตา,กินน้ำตาต่างข้าว,คร่ำครวญ,งอแง,จะจ๊า,จาบัล,จาบัลย์,ซะซิกซะแซะ,บีบน้ำตา,ประปราน,พิลาป,ฟูมฟาย,ยม,รวะ,ร่ำไห้,ร้องกระจองอแง,ร้องจ๊า,ร้องห่ม,ร้องไห้,ลักสร้อย,สะอึกสะอื้น,ฮือ,เครงคร่ำ,เป่าปี่,เศร้าโศก,เสียน้ำตา,แง,แหกปากร้อง,โรท,โรทนะ,โรทะ,โศก,โศกา,โศกาดูร,โศกี,โหยไห้,โอดกาเหว่า,โฮ,ไห้
สุข = สุข
หอม = กระอวล,กำยาน,คันธ,คันธ-,คันธะ,ฉม,ดอม,ดอมดม,ประทิ่น,พิโดร,รัญจวน,วาสนะ,วาสะ,วาสะเสารภย์,สุคนธ,สุคนธ-,สุคนธชาติ,สุคนธรส,สุคนธ์,สุคันธรส,สุคันธ์,สุรภี,หอม,หอมตลบ,หอมหวน,หอมหื่น,อวล,เทวสุคนธ์,เสาวคนธ์,เสาวคันธ์,เสาวรภย์,โดร
โกรธ = กริ้ว,ขัดเคือง,ขัดแค้น,ขัดใจ,ขึ้ง,ขึ้งเคียด,ขึ้งโกรธ,ขุ่นเคือง,ขุ่นเคืองใจ,ขุ่นเคืองใจอย่างแรง,ขุ่นแค้น,คั่งแค้น,งุ่นง่าน,ฉุนเฉียว,ดาลเดือด,ดาลโทสะ,ถือโกรธ,ทรงพระโกรธ,บาดหมาง,พิโรธ,พื้นเสีย,มาระ,รุษฏ์,ลมเสีย,หัวฟัดหัวเหวี่ยง,หัวเสีย,ออกงิ้ว,เกรี้ยว,เกรี้ยว ๆ,เกรี้ยวโกรธ,เขม่น,เคียด,เคียดแค้น,เคือง,เฉียวฉุน,เดือด,เดือดดาล,เลือดขึ้นหน้า,โกรธ,โกรธขึ้ง,โกรธจัด,โกรธา,โกรธเกรี้ยว,โทส,โทส-,โทสะ,โทโส,โมโห,ไม่พอใจ,ไม่พอใจอย่างรุนแรง